Medyczne zastosowanie Konopi Indyjskich!

Marihuana i Cannabinoidy w Medycynie !

Hodowla marihuany do użytku w farmaceutyce.

Etienne de Meijer

Ten rozdział da na ogólny ogląd o programie hodowlanym "GW Pharmaceuticals". Bierze to na cel hodowanie konopi które są specyficzne dla produkcji optymalnego produktu który zostanie wykorzystany jako materiał w przetwórstwie farmaceutycznym. Ten temat zostanie przedyskutowany; pozycja tej pracy jest rzucenie szerszego spektrum światła na hodowle marihuany celów i strategii, odpowiednich źródeł zalążków plazmatycznych, teraźniejszych osiągnięć i przyszłych celów.

I. Pozycja Hodowli Medycznej Marihuany.

Udomowienie Konopi zostało nakierowane i zoptymalizowane na produkcję szczególnych komponentów roślin takich jak włókno korowe(?), nasiona, psychoaktywne, suszone kwiatostany (marihuana) i ekstrahowany psychoaktywny żywica (haszysz)(Zohary i Hopf 1994). Dzisiaj istnieją dwie główne szkoły hodowli konopi: hodowla włóknistej konopi i hodowla rekreacyjnych narkotycznych odmian. Hodowla włóknistej konopi jest nacelowana głównie na ilość i jakoś włóknistej kory, a także słomy konopnej. Ilości tych dwóch zostały zwiększone jak i jakość włókna była monitorowana i trzymana w wymaganych limitach. Drugorzędne założenia w przeszłości zakładały wyprodukowanie jednopiennych kultywarów z lepszą jednolitością, i odpornością na zarazy, oraz różne szkodniki i nicienie (Becu et al. 1998; Bócsa, 1997). W dzisiejszych czasach większość hodowców konopi włóknistych wydaje się być zamieszana w projekty mające na celu zmniejszenie jej psychoaktywności od nikłej do zerowej (Anonim 1996; Virovet 1996).
Hodowcy tzw. rekreacyjnej trawki ignorują włókniste charakterystyki i wybierają odmiany które są bogate w THC. Szybkość dojrzewania, smak, aromat i typ "haju" także wydają być się głównymi celami (Rosenthal 2001). Odmiany narkotyczne były tradycyjnie uprawiane w (tajemnicy) tropikalnych miejscach, lecz dzisiaj szerokość uprawy wielce się rozrosła i przekształciła w popularny rynek indoor (Frank i Rosenthal, 1987; Clarke, 1993; Rosenthal, 2001). Wielka liczba klonalnych upraw, tak jak ich czyste lub crossowe potomstwo jest dostępne. Zależnie od legislacji większość rekreacyjnych hodowców narkotycznej trawki jest zmuszona do pracy w zapomnieniu/cieniu. Niezliczone uprawy są publikowane w prasie kulturowej i katalogach nasion, ale generalnie nie są one nazwane i rejestrowane w związku z oficjalnymi wytycznymi (Sneijer, 2002).
Jednak że duża zawartość włókna i znacząca moc niejednokrotnie nie są wzajemnie wykluczającymi się czynnikami (de Meijer et al., 1992), nie ma żadnych dowodów na poważne hodowle dla różnych celów. Również nie ma wzmianek o celowych wymianach zalążków plazmatycznych pomiędzy programami hodowlanymi konopi włóknistych i psychoaktywnych.
Genetyczna optymizacja konopi dla wyłącznie medycznego użycia cannabinoidów jest bezprecedensową gałęzią hodowlaną. Ten typ aktywności został zapoczątkowany w "HortaPharm B.V., w Holandii we wczesnych latach 90-tych. Od 2001 program hodowlany "HortaPharm" został kontynuowany w "GW Pharmaceuticals" w Wielkiej Brytani. Farmaceutyczna Hodowla Konopi, mająca na celu wydajną produkcję cannabinoidów, jest nieodłącznie bardziej bliska do hodowli rekreacyjnej trawki niż do produkcji konopi włóknistej. Jednak różni się ona od hodowli rekreacyjnego narkotyku jest ona skupiona na szerszej gamie cannabinoidów niż tylko na THC i jest raczej obojętna względem cech takich jak zapach czy smak. Jest ona także bardziej eklektyczny w swoim wyborze źródeł uprawy, jak wiele indywidualnych genotypów, wyselekcjonowanych z nie narkotycznych odmian, okazujących dozę zainteresowania w ich nienormalnej kompozycji cannabinoidów.

II. Cele i Strategie Farmaceutycznego Programu Hodowlanego.

Głównym i długo terminowym celem "GW Pharmaceuticals" jest stworzenie budowy jakiejkolwiek pożądanej czy jedno lub wielo komponentowych profili cannabinoidowych jest wystarczającym, dobrze radzącym sobie kultywarem. O ile kultywary z profilem multi-komponentowym są zaangażowane, zostało stwierdzone ze względu na regulacje iż jest bardziej atrakcyjne stabilizowanie określonej liczby aktywnych związków w pojedyńczym surowym źródle materiału niż mieszać surowe materiały z różnych źródeł. Sformuowanie "porządany profil cannabinoidowy" może być połączone z różnorakimi kompozycjami pentylów cannabinoidowych tetrahydrocannabinol (THC), cannabidiol (CBD), cannabichromere (CBC) i cannabigerol (CBG) jak także ich odpowiedniki homologiczne w łańcuchu propylowym (THCV, CBDV, CBCV i CBGV) i może nawet niektóre z produktów ich degradacji (cannabinol (CBN), cannabielson (CBS) i cannabicyclol (CBL)).
Oczywiście nie jest rolą uprawy rośliny decyowanie o kompozycji będzie ewentualnie interesem farmaceutycznym. "Dobrze radzące sobie " odnosi się to do części takich jak : wysoki plon, łatwość uprawy, reprodukcyjność, jednolitośc oraz stabilność. "Łatwość w uprawie" może być specyfikowana jako dobry wigor rośliny, odpowiednio krótki generatywny cykl, kompaktowy wygląd i odpowiednia odporność na szkodniki. Także "zbudowany w" oznacza ochronę danych(własności?) intelektualnych takich jak sterylność triploidów, wysoki poziom heterozygotyczności i występowanie rzucających się w oczy morfologicznych znaków, są to pożądane cechy. Niektóre z tych charakterystyk są łatwiejsze do zrealizowania i utrzymania w klonalnej uprawie; inne w uprawie hodowanej z ziarna. Jest to bardziej logistyczne i agronomiczne niż problematyczne w uprawie aby zdecydować który system uprawny jest preferowany dla danej aplikacji.
Dla systematycznego podejścia do głównych celów programu (dla przykładu : wypracowanie odmian uprawnych które efektywnie produkują cannabinoidy w dobrze definiowanych kompozycjach), jest ważne aby rozważyć plon danego cannabinoidu na końcu każdej uprawy jako kompleksowej cechy stanowionej przez te niezależne komponenty:

 1. Totalny bilans suchej masy roślinnej powyżej ziemi (w dojrzałości)
 2. Proporcjonalna waga kwiatostanu, listowia i łodyg (idex zbioru)
 3. Totalny bilans zawartości cannabinoidów w kwiatostanach.
 4. Proporcja każdego cannabinoidu w całościowej frakcji cannabinoidów (czystość).

Wigor i foto syntetyczna wydajność, budowa rośliny i jej zbicie i efektywność metaboliczna kwiatostanów determinuje komponenty 1,2 i 3. Są to cechy ewidentnie poligeniczne*(kodowane przez grupę genów) niezwiązane do specyficznych metabolicznych dróg, i są mocno dotykane przez środowisko. Razem determinują one liczbę cannabinoidów. Hodowla heterozyjna w szczególny sposób może wielce dotknąć wkład tych trzech komponentów lecz są one także kwestią agronomi. Jeden pojedynczy genotyp okazuję olbrzymi fenotyczną plastyczność dla komponentów 1,2 i 3 pod wpływem czynników środowiskowych takich jak fotoperiod, spektrum światła, intensywność oświetlenia, poziomy pożywki i system uprawy (szczepki lub kiełki). Komponent czwarty jest chemotypem (chemiczny fenotyp) w prostszym znaczeniu odzwierciedla on jakość cannabinoidów. Zależy to jedynie od metabolicznych ścieżek podążanych przez specyficzny genotyp do przemiany pospolitych prekursorów w specyficzne końcowe produkty postępuje to jako jakościowa cecha, i jest ciężko wpłynąć na to środowiskiem(de Meijer, 2003).
W ten sposób manipulacje chemotypem jest ekskluzywnym terytorium hodowli rośliny. Na samym początku programu hodowlanego została postulowana linia selekcji (powtarzalne, selektywne samo-zapylenie) byłaby efektywną techniką do tworzenia jednolitości, homozygotycznych lini które akumulują tylko jeden dominujący cannabinoid w wysokich proporcjach. Od kiedy zostało to potwierdzone. Zadany cel i opisana koncepcja akumulacji cannabinoidu zaprowadziła nas do pierwszej podstawowej procedury fakultatywnej, następnie dwóch stałych, i znowu jednego fakultatywnego kroku. Pierwszy fakultatywny krok to podstawowa krzyżówka. Często źródla materiału hodowlanego w celu pozyskania cannabinoidów innych niż THC jest pozyskiwany z nie narkotykowych odmian z mniej faworyzowanym fenotypem dla produkcji narkotyku ( głównie mały znaczenie ma plon komponentów 2 i 3). Jako konsekwencja krzyżowania odmiany nie narkotykowej z odmiana o wysokiej zawartości THC. Podstawowa krzyżówka może zostać także otrzymana przez introgresję dodatkowych cech takich jak zwiększona pylność, umiejętność do zmiany płci lub morfologicznego znacznika genu. Następnie z potomstwem otrzymanym poprzez krzyżowanie, nawet 5 selekcji liniowych powinno być przeprowadzonych żeby wyprodukować homozygotyczność. Konsekwentnie, w rezultacie lini macierzystych są wzajemnie krzyżowane, i wydajność niektórych hybryd jest szacowana w kombinującym moc procesie.
Liniowa selekcja (i.e. powtarzalna samopylność) w rozdzielnopłciowych gatunkach wymaga to możliwości sztucznie indukowanej zmiany płci. To samo zalicza się do wstępnych podstawowych krzyżówek i finalnych heterozyjnych crossów, gdzie tylko żeńskie genotypy są krzyżowane aby wyprodukować jednopłciowe(100% żeńskie) potomstwo. Taka technika jest dostępna i była optymalizowana dla massowej aplikacji w programie hodowlanym *(Rys. 3.1 Linia Wsobna na skalę masową (samo-zapylenie) żeńskich roślin). Daleko od unikania seksualnego dymorfizmu w potomnych pokoleniach, ekskluzywnie użycie żeńskich genotypów ma dodatkową korzyść. Pozwala to na efektowną selekcje obydwu rodziców hybrydy. Od kiedy plon ilościowy komponentów 2 i 3 jest jedynie w pełni wyrażany w żeńskich jednostkach, selekcja rozdzielnopłciowych, męskich krzyżówek rodzica pozostaje sprawa intuicji niż miara celów.
Adekwatna metafora dla opisywanych strategii hodowlanych jest dostarczana przez pospolite dzienne procedury w sklepie z farbami. Działanie selekcja liniowej czasami owocuje w limitowanej ilości homozygotycznych lini rodzicielskich, genetycznie zmieniony by produkować tylko jeden rodzaj cannabinoidu w jak najwyższej możliwej jednolitości*(czystości)*(porównywalnie do podstawowych pigmentów kolorów). Na prośbę te linie mogą zostać skrzyżowane*(co jest, w związku z dziedziczeniem dominatów, porównywane do miksowania) w porządku do produkcji szerokiej gamy potomnych hybryd z wyraźnymi, przewidywalnymi kompozycjami cannabinoidów*(porównywalnymi z nieskończonymi rodzajami farb na zamówienie). Jak farba, hybrydy z swoimi specyficznymi profilami chemicznymi, mogą zostać w każdym momencie rozmnożone w ilościach przez proste utrzymywanie lini rodzicielskich, razem z chemotypicznym, połączeniem informacji*(z komputeryzowane formuły mieszanek).

III. Źródła Zalążków Plazmatycznych.

Wszystkie populacje konopi mogą się krzyżować i wydawać na świat pylne hybrydy, podczas gdy są one odizolowane od innych gatunków. Konopie mogą, przeto na warunkach przedstawionych przez Harlana i de Weta (1971), mogą być rozważane jako jedena główna odizolowana pula genów, aczkolwiek bardzo heterozygotyczną, w związku z jej dwupiennością, krzyżówką naturą, jej kosmopolityczność i jej długa historia przystosowywania do różnych zastosowań przez człowieka. De Meijer (199 zaproponował dalszy podział tego genu bazując na naturalnych kryteriach, które są użyteczne dla adekwatnych specyfikacji wydzielonej z tej klasyfikacji będzie użyta tutaj do specyfikowania różnych źródeł mających znaczenie dla programu hodowlanego GW.
Z powodu długiej historii rozbieżnej selekcji, odmiany narkotycznej/leczniczej konopi różnią się pod względem włókna, nasion i dzikich lub ruderalnych populacji które posiadają jakikolwiek wyższy poziom kwiatostanów a co za tym idzie dramatycznie większą zawartość cannabinoidów ( poligeniczny plon komponentów 1 i 2). Proporcja pewnych dominantów cannabinoidowych w sumie cannabinoidów (monogeniczny komponent 4) nie jest koniecznie inny w reszcie narkotyczną bądź normalnych odmian uprawnych. Jedyna różnica jest taka że dominujący cannabinoid w narkotycznych odmianach to zazwyczaj THC i większości innych to CBD. Wyjątki zachodzą: haszyszowe "landrac-y" zazwyczaj składają się na jednostki z wysokim poziomem CBD i długim wschodnim włóknem i rośliny nasienne mogą zawierać także bardzo pokaźny poziom THC.

 THC - Tetrahydrocanabinol

Niezliczone odmiany które zawierają czyste THC są dostępne na rynku nasion w Holandii i ostatnio także w Kanadzie i Szwajcarii (e.g. Rosenthal 2001). Głównie są to krzyżówkowe kombinacje raczej limitowanej ilości rodzicielskiego materiału który był tworzony od roku 1970 poruszając się do przodu (de Meijer 199. Większość tych podstawowych odmian zostały wyselekcjonowane w USA, także z pojedyńczej "landrace" te odmiany to np : Afghani i Hindu Kush (indica, haszyszowe typy) i sativkowe typy to : Durban, Thai, Hawaiian, South Africa, Mexian i Colombian. Ważne hybrydy to Skunk, Haze, Northern Lights i więcej ostatnio stworzonych odmian takich jak Bluberry i White Widow. Przodkowie tych że zostali opisani przez de Meijer (199 i Rosenthal (2001).
Pod optymalnymi warunkami wewnątrz, mówi się że dzisiejsze odmiany są w stanie wydać plon do 500g/m2 suchej masy z poziomem THC dochodzącym do 20% (Rosenthal 2001). To daje do zrozumienia że plon THC to aż 100g/m2 (jest to nielada osiągnięcie). Pomimo to, od kiedy drugim pod względem THC, dodatkowe cechy jak zapach, smak i kolor grają rolę w uznaniu materiału, hodowla dla rekreacyjnego rynku jest nadal bardzo dynamicznym rynkiem. Odmiany są ciągle wypuszczane i zmieniane chyba tylko dla samej komercjii. Dla farmaceutycznego programu hodowli, współczesne odmiany THC mogą zostac użyte do krzyżówek ze względu na dobrą produktywność, cechy w podstawowych krzyżówkach z roślinami mającymi raczej czyste profile cannabinoidów, lecz słabą produktywność.

CBD - Kannabidiol

Bogate źródło czystego CBD to odmiany z Turcji uprawiane dla włókna. Populacje cannabinoidów wynoszą średnio aż 4.5% ( de Meijer 1994), i jednostki z poziomem dochodzącym aż do 7% i proporcjach CBD 95% mogą zostac wyselekcjonowane. Haszyszowe "landrac-y" z Afghanistanu i Pakistanu także z ewidentnych źródeł. Odmiennie od odmian marihuany, haszyszowe "landrac-y" zazwyczaj ukazują segregacje dla chemotypów i składają się na jednostki z czystym THC, czystym CBD i mixem THC/CBD.

CBC

Najczystsze linie CBC w programie są wydzielone z różnych źródeł takich jak Afghani hasz "landrace", Koreańskie włókniste "landrac-y" i Chińskie nasienne "landrac-y". Cechy produktywności z tych populacji źródłowych są generalnie słabe i całościowa zawartość nie przekracza 2% w najlepszej indywidualności. Także rośliny naturalnie występujące w tych źródłowych populacjach, ich czystość CBD jest naprawde niska, razem z najwyższą zanotowaną 57%.

CBG

CBG jest pospolitym prekursorem dla THC, CBD i CBC. Dlatego znaczące akumulacje CBG wymagają obecności nie funkcjonalnych alleli w homozygotycznym stanie w loscu genu które kontroluje konwersje CBG (de Meijer 2003). Fournier (1987) doniósł że w jednym osobniku odkrył czystość CBG w 97% zostało to odkryte podczas mnożenia jednopiennych konopi włóknistych. Francuska odmiana włóknista „Santhica” która jest ogłaszana jako całkowicie wolna od THC (Anonim 1996), jest prawdopodobnie wydzielona z tych indywidualności. Pomimo to jest zarezerwowana dla wybranych hodowców i nigdy nie została wprowadzona na rynek, ani jej rodowód ani kompozycja kannabinoli nie zostały wyjawione. Na szczęście chociaż jedno źródło mutantów zawierających wysoki % czystego CBG został zidentyfikowany, jest to włoska odmiana konopi włóknistej. Ostatnie materiały zostały wdrożone do programu hodowlanego GW Pharmaceuticals na rok 2002.

Tetrahydrocannabivarin (THCV)

Tetrahydrocannabivarin (THCV) może zostać znaleziony w pokaźnych ilościach w szerokiej gamie materiałów. W programie GW, linie wsobne zostały sprowadzone z południowej Afryki. Chińskie konopie nasienne a także bogate w THC odmiany. Rośliny z ostatniej grupy są dogodne do pracy ponieważ już posiadają rozsądne charakterystyki produkcyjne. W przebiegu programu liniowej selekcji dla homozygotycznych roślin bogatych w THC okazjonalnie niektóre osobniki zaczęły wykazywać znaczące proporcje THCV. Najbardziej prawdopodobne wytłumaczenie tej sytuacji to łatwo zachodząca mutacja lokusa który kontroluje specyficzny krok w biosyntezie kannabinoli, dodanie geranylpyrophosphat-u z „olivetolic acid” lub „divarinolic acid”. Kiedy „divarinolic acid”(kwas) jest dodawany zamiast bardziej popularnego „olivetolic acid”, jest formowane CBGV zamiast CBG, które nieustannie przekształca się w THCV, zamiast THC.

CBDV, CBCV i CBGV

Żadne naturalne źródła z znaczącymi ilościami ponad 10% czystości nie zostały jeszcze wyśledzone. Jakkolwiek wydaje się że jest możliwe wyprowadzenie linii CBDV, CBCV i CBGV poprzez wsobność linii hybryd THCV x CBD, i odpowiednio hybryd THCV x CBG.

IV. Przyszłe Osiągnięcia.

Na bazie rezultatów uzyskanych do tej pory, wydaje się możliwe i dlatego jest tylko kwestią czasu aby masowo uzyskać główny cel farmaceutycznych programów hodowlanych klasycznymi metodami. Jednak nie byłoby rozważne ignorować możliwości oferowane przez ‘molecular breeding’ zwłaszcza tam gdzie oferuje rozwiązania które są o niebo lepsze od metod klasycznych.
Oczywisty i najmniej radykalny wniosek molekularnych technik byłoby np. „marker-assisted breeding”. Jak dotąd liczba znaczników seksualnych w DNA jest dostępna dla konopi, i te znaczniki są blisko powiązane z allelami kontrolującymi syntezy znaczących cannabinoidów, zapewne wypłynie niedługo. (de Meijer 2003). Ta ostatnia grupa znaczników mogła by grać rolę w programie hodowlanym, mimo dzisiejszy gaz chemigraficzny, określenie chemotypu jest dość wymagające przy badaniu ogromnej ilości roślin. Ilościowa cecha loci (QTL) znaczniki blisko powiązane z poligenicznymi cechami związanymi z plonem, w szczególności w całościowej zawartości cannabinoidów byłaby to naprawdę wartościowa cecha. Podobnie neutralny emocjonalnie wpływ na użytkownika znaczników jest zastosowanie odcisków DNA jako narzędzie do ochrony intelektualnej własności.
Jak daleko modyfikacje genetyczne zaangażowane, pierwszym krokiem będzie identyfikacja naprawdę pożądanych genetycznych modyfikacji które pozostają nie odkryte po użyciu wszystkich możliwości w klasycznej hodowli zostały wykorzystane. Następujące tematy wydają się być odpowiednie/lepsze jeśli nie doskonałe, czystość cannabinoidów które są na celowniku, synteza cannabinoidów nowa względem istniejących naturalnych odpowiedników, rośliny z zablokowanymi syntezami cannabinoidów ( ‘konck-outs’) służąc jako idealne placebo w klinicznych testach/badaniach i w insercji genów odpowiedzialnych za obrone przeciwko insektom, zwłaszcza przeciwko przędziorkom.
Strategiczne pytanie to czy jest rozważnym posunięciem wprowadzanie genetycznie modyfikowanych konopi jako surowego materiału farmaceutycznego jest poza zasięgiem tego rozdziału. Genetyczne modyfikacje dla farmaceutycznych eksploatacji może być mniej naładowane emocjami niż jest w stosunku do pokarmu i roślin paszowych. W osobistej opinii autora, ulepszanie czystości tych cannabinoidów których proporcje nie osiągają arbitralnych progów 95% w ogólnej liczbie cannabinoidów, jest to jedyny problem w hodowli medycznej marihuany, lecz na tyle ważne aby zainteresować się modyfikacjami genetycznymi. Jakkolwiek dla układów zaangażowanych (głownie CBC i propylocannabinoidy) powinno być to rozważone jako pierwsze, czy jest wystarczające zainteresowanie ze strony farmaceutyki aby przystąpić do takich inwestycji i czy są one warte zachodu.

Dziewięć nowych kannabinoli.

Badacze z Uniwersytetu w Mississippi odkryli w Cannabis sativa dziewięć nowych kannabinoli. Wszystkie są nietoksyczne i mniej lub bardziej aktywne biologicznie, posiadają właściwości antybakteryjne i/lub antygrzybiczne.

Konopie używane są od tysięcy lat w celach medycznych, rekreacyjnych, duchowych, przy produkcji tekstyliów i z wielu innych powodów. W najnowszej historii chemicy wyizolowali już bardzo dużo kannabinoli, czyli substancji aktywnych zawartych w Cannabis sativa. Niektóre z nich potrafią niszczyć bakterie odporne na niemal wszystkie leki, inne skutecznie powstrzymują ból…

Pomimo wielu badań, które zostały przeprowadzone na konopiach, naukowcy nie zidentyfikowali jeszcze wszystkich kannabinoli. Dużo grup badawczych wciąż pracuje nad ich identyfikacją i klasyfikacją. Jedna z takich grup pod przewodnictwem Samir Ross z Uniwersytetu w Mississippi niedawno opublikowała w Journal of Natural Products struktury chemiczne dziewięciu nowoodkrytych, aktywnych substancji chemicznych wyizolowanych z konopii.

Badacze wyhodowali wysokiej klasy rośliny odmiany Mexican Cannabis sativa i zebrali z nich dojrzałe, żeńskie kwiatostany. Następnie wykonali ekstrakcję chemiczną i liczne procesy oczyszczające, by wyizolować dziewięć kannabinoli. Molekularne struktury tych nowych substancji chemicznych określono używając technik takich jak 1D, 2D, NMR, UV oraz HRESIMS (spektra masy jonizacji rozpylonych elektronów w dużej rozdzielczości).

Poznanie chemicznych struktur pomogło zrozumieć jak cząsteczki mogą zostać wykorzystane do celów medycznych. Pierwszą dobrą wiadomością było to, że żaden z odkrytych kannabinoli nie był toksyczny dla żywych komórek zwierzęcych, co pozwalało przypuszczać, że substancje mogą zostać wykorzystane jako leki. Inne badanie wykazało sporą aktywność biologiczną części z odkrytych substancji.

Kannabinol nr 5 wykazał potężną aktywność w zwalczaniu leiszmaniozy (grupa chorób pasożytniczych spowodowanych przez wiciowce). Substancja oznaczona jako 8 okazała się skutecznym zabójcą gronkowca złocistego. Nr 7 wykazał działanie przeciwgrzybiczne niszcząc grzyb Candida albicans, przyczynę kandydozy (drożdżycy). Pozostałe kannabinole nie były tak aktywne, jednak wszystkie mogą okazać się skutecznymi lekami. Przykładowo nr 2 i 6 wykazały działanie niszczące MRSA, zaś nr 1 wykazał lekką aktywność zapobiegającą malarii.

Wszystkie nowe substancje to bardzo duży krok w przód dla medycyny. Nawet mniej aktywne kannabinole mogą zainspirować naukowców do stworzenia syntetycznych, bardziej aktywnych struktur. Wszystkie odkrycia dają nadzieję na opracowanie nowych, skuteczniejszych leków.